The Deaf Way / zomer 1989

De vertaling

stem: Daria Mohr

Afgelopen zomer reisde een groep Nederlanders naar de Deaf Way. Het eerste internationale congres en theaterfestival voor dove mensen. Uit alle hoeken van de wereld kwamen ze naar het snikhete Washington. In het totaal zag je iedereen gebaren maken, doof én horend. Het hotelpersoneel had zelfs een cursus gevolgd om zo duidelijk mogelijk over te komen. Voor de doven was het tien dagen feest. Het leek wel omgekeerde wereld. Iedereen gedroeg zich doof. Het lijkt een gezellig en rustig geroezemoes maar er worden wel honderd gesprekken gevoerd. Er waren Japanners, Russen, Engelsen, mensen uit Thailand, Chili, zeven duizend bij elkaar uit 76 landen. En dat betekende ook 76 verschillende gebarentalen en 300 tolken.

Gebarentaal is nog niet overal geaccepteerd. Veel mensen vinden dat doven moeten leren praten.

Zelf willen ze liever eerst hun eigen taal goed leren en pas dan de gesproken taal, als tweede taal. We vroegen een paar mensen waar ze vandaan kwamen.

'Mijn naam is Victor Abbou. Ik ben Fransman. Ik kom uit Parijs. Ik ben hier voor een week. Waarom? Ik vind het hier erg interessant maar eerst wil ik graag zeggen dat mijn Amerikaanse gebaren niet zo goed zijn. Sorry. Ik ben zeer onder de indruk van al het werk dat men hier op Gallaudet University heeft gedaan. Er zijn wel zes duizend, nee 6,5 duizend mensen hierheen gekomen. Wat een massa, en allemaal prima georganiseerd!'

'Ik heet Dinaz Adevala uit India, Calcutta. Ik studeer hier op de Gallaudet University. Mijn vader en moeder kunnen allebei gebaren maken. Zij zijn hier ook op de Deaf Way.'

'Hai, Ik kom uit Venezuela. Mijn ouders kunnen helemaal geen gebaren maken. Ik werk bij de KOML, snap je, okee.'

'Ik ben geboren in Amerika, in Louisiana, hier. Mijn vader en moeder kunnen helemaal geen gebaren maken. Ik werk in een hotel.'

'Hoi, ik kom uit Singapore. Mijn vader en moeder praten, maken helemaal geen gebaren. Ik studeer nu.'

'Ik kom ook uit Singapore. Mijn ouders zijn horend, ik ben doof geboren. Ik ben timmerman in het theater en studeer tegelijk voor acteur. Nu is hij aan de beurt.'

'Ik ben ook in Singapore geboren, mijn ouders zijn horend. Ik ben ook timmerman in het theater en ik voel me heel gelukkig hier, op de Deaf Way. Dank u.'

'Ik ben Lindsay Dunn, ik ben geboren in Zuid Afrika en ben nu in Amerika om te studeren. Niemand van mijn familie kent gebarentaal. Ik geef les en studeer zelf Engels in New York.'
'Hallo, mijn naam is Kirg, ik ben opgegroeid in Zweden. Mijn vader en moeder kunnen allebei goed gebaren. Ik weet nog niet wat voor werk ik ga doen, ik ben net afgestudeerd, dag.'
'Ik ben Estella Ingran en ik ben geboren in Alaska. Mijn ouders kunnen allebei gebaren. Ik werk niet, ik studeer hier.'

En natuurlijk waren er ook officiële toespraken. Hier wordt de sponsor bedankt, de prins van Saoudi Arabië.

'Hee, kijk daar eens, ze zijn je aan het opnemen!'
'Hallo, welkom in Washington, wat is het heet!'

'Vier jaar geleden was ik in Nederland. Ken je me nog? Ik heb jou toen ontmoet.'
'Klopt' ik weet het weer.'

'Je bent nu op televisie. Ja, zij komen uit Nederland. Ha, ik ben daar geweest. Ze vroegen me het hemd van m'n lijf.'

'Zeg wie is dat eigenlijk? Weet jij dat? John Glenn? Dat is John Glenn, de eerste Amerikaanse ruimtevaarder! Goedemiddag, wij komen uit Nederland. Kunnen wij even met u praten?
'Van waar uit Holland?' Uit Den Haag. Toen u vroeger in de ruimtecapsule om de aarde vloog, was u het of iemand anders die uit de capsule stapte?'
'Nee, ik bleef erin, maar ik maakte wel de eerste omwenteling om de aarde, dat was in 1962.'
'Nou, dat weet ik nog goed want toen ik klein was, stond in de krant dat het eerste ruimtevaartuig rond de aarde vloog.'
'Als je dat zegt, voel ik me heel oud.'

'Ik ben geboren in Minnesota. Vader, moeder, broertjes en zusjes, we zijn allemaal doof. Ik werk als vorkheftruckchauffeur in de bouw, in Californië.'

'Ik hoop dat de Deaf Way volgende keer nog groter wordt. Wie zijn jullie nou? Ze staan daar maar wat te lachen. Wie zijn jullie nou? Ik weet niet wie jullie zijn. Oh, ze komen uit Holland.'
'Hoi, we zijn klaar jongens, we gaan. Ja, we zijn klaar om te gaan, maar ze kunnen maar niet besluiten waarheen, en maar kletsen!'
'Dag, tot ziens. Daag.'