Hoofdstuk 7 / Rindert Kromhout

De vertaling

verteller: Tony Bloem
stem: Marc Krone
adaptatie tekst: Marijke de Jong

De rivier kronkelde door akkers en weilanden en de reis schoot lekker op, nu het vlot niet meer zo zwaar was.
Dat meisje, wie was ze toch? Peinzend aaide Boris het varken. 'Waarom volgde ze hem?'
Opeens botste het vlot bijna tegen een klein, kaal mannetje op dat midden in de rivier spartelde.
'Ho! Halt!' brulde het mannetje.
Net op tijd wist dunne Dirk het vlot af te remmen. Vlak voor het mannetje kwamen ze tot stilstand.
Kwaad keek het mannetje naar de reizigers. 'Waar gaan wij naartoe?' vroeg hij streng.
Blub, blub, blub en hij verdween onder water en kwam proestend weer boven.
Boris werd bleek, wat een akelig gezicht om dat mannetje onder water te zien verdwijnen.
'Bijna een botsing,' zei dunne Dirk. 'Sorry, ik lette even niet op.'
'Ik hou de wacht,' zei het mannetje. 'Waar gaan wij naar toe?'
'We gaan naar het verre land,' zei tante Jo.
'Naar het verre land? Zo, zo, zo, en wie heeft gezegd dat dat mag? En blups.
Tante Jo zei: 'Niemand, we gaan gewoon.'
'Precies, niemand,' zei het mannetje met barse stem. 'Ik dacht het al. Ik heb niet gezegd dat het mag en dan mag het niet.'
'Waarom niet?'
'Ik ben de waterwachter. Ik hou hier de wacht en je mag er alleen langs als ik het goed vind.' En blup.
Dunne Dirk moest lachen. 'De waterwachter? Je kunt niet eens zwemmen.'
'Dat klopt,' zei de waterwachter, plotseling treurig. 'Ik kan niet zwemmen. Ik wou eigenlijk liever boswachter worden, maar er is hier geen bos en daarom ben ik waterwachter.' En meteen ging hij kopje onder.
Boris kon er niet langer naar kijken.
'Toe nou, meneer de waterwachter,' zei tante Jo, terwijl ze Boris troostend over het hoofd aaide. 'We willen zo graag verder varen. Als we het nou netjes vragen, mag het dan?'
'Geen sprake van,' zei de waterwachter. 'Stel je voor dat ik iedereen er zo maar langs zou laten. Dan zou ik hier voor niks zitten.' Hij haalde diep adem en nam een duik. Na een paar tellen kwam hij weer boven met een bord waarop VERBODEN TOEGANG stond.
'Ziezo,' zei hij tevreden. 'Wie hier nou nog voorbij gaat, moet naar de gevangenis.'
Maar hoe moest het vlot nu verder?
'Ga die kant maar op,' zei de waterwachter. Hij knikte naar een smalle zijrivier. Het was duidelijk dat de waterwachter absoluut niet van plan was opzij te gaan. Ze moesten naar die zijrivier of terug naar huis. 'Laten we het maar proberen,' zei tante Jo. 'Goed, Jo,' zei dunne Dirk en hij trok zijn peddel uit de modder.