De voetbalwedstrijd / Dickson St. Jago

De vertaling

verteller: Dickson St. Jago
stem: Peter Bos

Ik ben gek op voetbal. Gewoon verliefd op de bal! Mijn vriend ook.
Samen met andere fans gaan we naar het stadion. Het is een drukte en een gedrang!
We lopen de trap op. Het is een groot stadion, er kunnen wel 80.000 mensen in.
Beneden ligt een groene grasmat. Met moeite bereiken we onze plaatsen.
Zo, tevreden kijk ik rond. De mensen juichen en klappen.

De spelers komen in looppas het veld in en stellen zich op. Er komt een horde fotografen aangerukt, nemen foto's en gaan dan weer naar de kant.
De spelers verspreiden zich. De scheidsrechter en twee grensrechters komen het veld in.
'Aanvoerders naar het midden, wat doet u, kop of munt? Kop? Okee.'
Kop.
'Wat doet u, zo laten, goed.'
De scheidsrechter blaast de aftrap. Er wordt flitsend heen en weer gespeeld.

'Moet je kijken, het wordt spannend.'
De ene ploeg gaat in de aanval, de rechtsbuiten van de tegenpartij gaat er met de bal vandoor. De keeper probeert 'm te stoppen, staat te ver voor z'n doel, de bal gaat in een fraaie loupe over 'm heen. Hij draait zich om, rent de bal achterna. Die stuitert weg.
'Kijk, kijk, kijk, kijk, ohhh', net op tijd gestopt!
'Nee, wacht, wacht.' De keeper glijdt languit over de grasmat en blijft vlak voor de doellijn liggen. 'Ahhh.'
Hij veegt zich het zweet van het voorhoofd. Trapt weer uit. Het publiek volgt de bal. Twee spelers springen op, een kopt de bal weg. Linkshalf maakt een prachtige passeerbeweging. De spits trekt een gat, de voorstopper duikt erin, kopt. Scheidsrechter fluit, einde eerste helft.

'Dat was op 't nippertje, stel dat hij de bal niet gevangen had. Dan was het nu bekeken!'
'Nou, dat is zo, maar die jongen is top.'
De mensen beginnen weer te joelen. De spelers komen het veld weer op. En verspreiden zich. Aftrap.
'Er wordt harder gespeeld nu', zeg ik.
'Ja, en sneller aangevallen', zegt mijn vriend.

Een speler gaat behendig langs de anderen maar de bal wordt afgepakt. Vrije trap. De bal gaat via een tegenstander uit. Ingooi. Wordt mooi opgevangen. Een van de spelers passeert, een, twee, drie man en schiet... De keeper heeft 'm met groot gemak. Nijdig gaat de speler recht voor de keeper staan. De keeper doet twee stappen opzij, de speler ook. En nog een, de keeper geeft 'm een zetje. De speler laat zich op de grond vallen. De keeper lacht erom maar de scheidsrechter beslist: 'strafschop'.
De keeper protesteert. 'Ik heb helemaal niet hard geduwd.'

'Wat', zegt de scheidsrechter die ook een duw krijgt.
De speler kreunt, de verzorger kan komen. Gewichtig met een grote tas komt de verzorger het veld in. Hij doet z'n werk.
'Krijgen we een strafschop?', fluistert de speler. 'Ja.'
'Okee, het is al over.' Hij staat op.

De keeper kijkt de speler kwaad aan.
Ja, zo is het wel en hij legt de bal op de stip, loopt achteruit, spuugt nog even nonchalant op de grond. 'Nemen'! zegt de scheidsrechter.
De speler neemt een aanloop. Het publiek kijkt vol spanning toe. De bal vliegt naar de bovenste hoek.
'Onmogelijk te stoppen', zeg ik. 'Doelpunt.' Maar de keeper springt als een tijger en vangt de bal!

Het publiek klapt en juicht, hij heeft 'm! Behalve de supporters van de tegenpartij!
De spelers feliciteren hun keeper. 'Laat maar, laat maar, naar voren jullie, naar voren!' Hij gooit de bal.
Het spel gaat verder.
'Er komt een wissel', zeg ik. Hé, een speler wordt onderuit gehaald...

'Rode kaart', eruit!'
'Maar ik bedoelde het niet zo.'
'Eruit! Er kan gewisseld worden.'
De gewonde speler wordt afgevoerd, twee spelers komen het veld in, twee andere gaan er uit.
Hoekschop, is genomen, midvoor kopt de bal, maakt schijnbeweging, rechtssback rukt op, krijgt de bal aangespeeld, passeert de tegenstander, pass, wordt opgevangen, schot, kóp.

De scheidesrechter heeft afgefloten! Einde wedstrijd!
'Wat, hoeveel het staat? Er is geen doelpunt gemaakt!'